Περιεχόμενο

• Συγκριτικό διάγραμμα
• Ορισμός SLIP
• Ορισμός της ΣΔΙΤ
• Πλεονεκτήματα της ΣΔΙΤ έναντι SLIP
• συμπέρασμα

Το SLIP και το PPP είναι τα δύο ξεχωριστά πρωτόκολλα ανεξάρτητης σειριακής σύνδεσης. Η σημαντική διαφορά μεταξύ του SLIP και του PPP είναι ότι το SLIP είναι το πρωτόκολλο της παλαιότερης έκδοσης ενώ το PPP είναι η μεταγενέστερη παραλλαγή που παρέχει αρκετά πλεονεκτήματα έναντι του SLIP, όπως η ανίχνευση και η πρόληψη της λανθασμένης διαμόρφωσης κ.λπ. Επιπλέον, το PPP παρέχει μεγαλύτερο ενσωματωμένο μηχανισμό ασφαλείας.

Αυτά τα πρωτόκολλα περιλαμβάνουν μόνο δύο συσκευές και μεταξύ αυτών των δύο συσκευών, η απλή επικοινωνία λαμβάνει χώρα. Παρέχει συνδεσιμότητα στο δεύτερο επίπεδο για υλοποιήσεις TCP / IP.

1. 1. Συγκριτικό διάγραμμα
   2. Ορισμός
   3. Βασικές διαφορές
   4. συμπέρασμα

Συγκριτικό διάγραμμα

Βάση σύγκρισης	ΓΛΙΣΤΡΑΩ	PPP
Σχέση	Προηγούμενο πρωτόκολλο	Διαδοχικό πρωτόκολλο
Ενκαψυλιάζει	IP πακέτα	Datagram
Υποστηρίζει	Μόνο IP	Συμπεριλαμβάνονται επίσης τα πρωτόκολλα IP layer τρία πρωτόκολλα
Αυθεντικοποίηση	Δεν παρέχεται	Ο σωστός έλεγχος ταυτότητας εκτελείται.
Παράγωγα πρωτόκολλα	CSLIP (συμπιεσμένη SLIP)	PPPoE (PPP over Ethernet) και PPPoA (PPP over ATM)
Διεύθυνση IP	Στατική ανάθεση	Δυναμική εκχώρηση
Μεταφορά δεδομένων	Σύγχρονος	Σύγχρονη καθώς και ασύγχρονη

Ορισμός SLIP

οSLIP (Πρωτόκολλο Διαδικτυακής Σειράς) εξυπηρετούν κυρίως το σκοπό της διαμόρφωσης των πακέτων IP κατά μήκος των σειριακών γραμμών, κυρίως σε σύνδεση μέσω τηλεφώνου, όπου ο ρυθμός μετάδοσης γραμμής θα μπορούσε να είναι της τάξης των 1200 bps και 19,2 Kbps. Ωστόσο, δεν υπάρχει πρόβλεψη για διευθυνσιοδότηση, αναγνώριση τύπου πακέτου, συμπίεση ή μηχανισμοί ανίχνευσης / διόρθωσης σφαλμάτων, αλλά είναι εύκολο να εφαρμοστεί.

Το SLIP εισήχθη για πρώτη φορά το έτος 1984 και υλοποιήθηκε στις πλατφόρμες 4.2 Berkeley και Sun Microsystems Unix. Η ανάπτυξη της ολίσθησης διεγείρεται από τη διαθεσιμότητα του σταθμού εργασίας Unix με δυνατότητα TCP / IP. Αργότερα, η ανάπτυξη πρωτοκόλλου SLIP κινήθηκε σε προσωπικούς υπολογιστές όταν οι προσωπικοί υπολογιστές εξελίχθηκαν για να υποστηρίξουν το TCP / IP.

Μια σύνδεση SLIP διευκολύνει την επικοινωνία των υπολογιστών με το εγγενές πρωτόκολλο Διαδικτύου και την μετατρέπει σε έναν κεντρικό υπολογιστή στο Διαδίκτυο. Εξάλειψε την ανάγκη σύνδεσης του χρήστη του υπολογιστή με τον κεντρικό υπολογιστή που είναι συνδεδεμένος στο διαδίκτυο. Έτσι, η SLIP παρείχε άμεσα τις υπηρεσίες Διαδικτύου στους προσωπικούς υπολογιστές.

Τώρα, πώς συνδέονται αυτά τα PC με το Διαδίκτυο; Για τη σύνδεση μεταξύ ενός υπολογιστή και του δρομολογητή διαδικτύου (που μπορούν να μεταφέρουν πρωτόκολλα TCP / IP), χρησιμοποιούνται τηλεφωνικές γραμμές μαζί με υποστήριξη SLIP. Πρακτικά, αυτοί οι δρομολογητές διαδικτύου μπορούν να είναι ενεργοποιημένοι με λειτουργίες δρομολόγησης.

Ως εκ τούτου, οι χρήστες πρωτόκολλο SLIP συνδέονται φυσικά με τον κεντρικό υπολογιστή μέσω dial-up. Μετά την έναρξη του πρωτοκόλλου, οι χρήστες μπορούν να έχουν πρόσβαση σε άλλους διαδικτυακούς υπολογιστές με διαφάνεια και ο κεντρικός υπολογιστής να ξεκινά ως τμήμα της υποδομής διαδικτύου.

Ορισμός της ΣΔΙΤ

PPP (Point to Point) πρωτόκολλο καθιστούν μια τυποποιημένη μέθοδο για τη μεταφορά των πακέτων πολλαπλών πρωτοκόλλων κατά μήκος μιας διασύνδεσης από σημείο σε σημείο. Τα κύρια στοιχεία της ΣΔΙΤ είναι - ένας μηχανισμός για την ενθυλάκωση πακέτων πολλαπλών πρωτοκόλλων, LCP (πρωτόκολλο ελέγχου σύνδεσης) και μια ομάδα NCP (Πρωτόκολλα Ελέγχου Δικτύου). Το LCP δημιουργεί, ρυθμίζει και ελέγχει τις συνδέσεις, ενώ το NCP είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία και τη διαμόρφωση των ξεχωριστών πρωτοκόλλων στρώματος δικτύου.

Η ΣΔΙΤ αναπτύχθηκε από την IETF (Task Force Μηχανικών Διαδικτύου) τον Νοέμβριο του 1989. Ως πρόδρομος, η μη τυπική μέθοδος SLIP δεν υποστήριζε χαρακτηριστικά όπως ανίχνευση και διόρθωση σφαλμάτων και η συμπίεση προκάλεσε την ανάπτυξη του πρωτοκόλλου ΣΔΙΤ. Το προγενέστερο υπάρχον πρότυπο υποστηρίζει μόνο την ενσωμάτωση του datagram για το δημοφιλές τοπικό δίκτυο όχι για τις σειριακές συνδέσεις.

Το PPP έχει αναδειχθεί ως πρότυπο διαδικτύου το οποίο διευκολύνει την ενσωμάτωση και τη μεταφορά των datagrams μέσω της σειριακής ζεύξης από σημείο σε σημείο. Ένα datagram πολύ παρόμοιο με ένα πακέτο στο con του δικτύου πακετομεταγωγής, αλλά δεν βασίζεται στο φυσικό δίκτυο και δεν περιέχει τον αριθμό κόμβου μεταγωγής πακέτων και τις θύρες προορισμού PSN.

1. Το SLIP επεκτείνεται στο πρωτόκολλο σύνδεσης σειριακής γραμμής, ενώ το πρωτόκολλο PPP αντιπροσωπεύει το πρωτόκολλο Point-to-Point.
2. Το SLIP είναι ένα ξεπερασμένο πρωτόκολλο, αν και χρησιμοποιείται ακόμα σε ορισμένα σημεία. Είναι καλό μόνο να γεφυρωθεί το κενό μεταξύ της IP στο επίπεδο 3 και της σειριακής σύνδεσης στο επίπεδο 1. Από την άλλη πλευρά, το PPP είναι το νεότερο πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται για τον ίδιο σκοπό όπως το SLIP αλλά προσφέρει πολλά νέα χαρακτηριστικά.
3. Το SLIP ενσωματώνει τα πακέτα IP, ενώ το PPP ενσωματώνει το datagram.
4. Το πρωτόκολλο IP είναι το μοναδικό πρωτόκολλο που υποστηρίζεται από το SLIP. Αντίθετα, η ΣΔΙΤ παρέχει υποστήριξη και για τα άλλα πρωτόκολλα του τρίτου στρώματος.
5. Το PPP προσφέρει έλεγχο ταυτότητας, ανίχνευση σφαλμάτων, διόρθωση σφαλμάτων, συμπίεση, κρυπτογράφηση ενώ το SLIP δεν διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά.
6. Στη SLIP, οι διευθύνσεις IP κατανέμονται στατικά. Αντιστρόφως, το PPP εκτελεί τη δυναμική εκχώρηση.
7. Τα δεδομένα μπορούν να μεταφερθούν σε σύγχρονη λειτουργία σε SLIP. Αντιθέτως, το ΣΔΙΤ διευκολύνει τις σύγχρονες και ασύγχρονες λειτουργίες μεταφοράς δεδομένων.

Πλεονεκτήματα της ΣΔΙΤ έναντι SLIP

• Πολλαπλή συμπλήρωση πρωτοκόλλων δικτύου - Η ΣΔΙΤ μπορεί να προσαρμόσει αρκετές άλλες τεχνολογίες δικτύωσης, αντί να περιορίζει μόνο το Διαδίκτυο και το TCP / IP.
• Διαμόρφωση σύνδεσης - Χρησιμοποιεί μηχανισμό διαπραγμάτευσης για τη δημιουργία παραμέτρων επικοινωνίας μεταξύ δύο συνομηλίκων PPP.
• Ανίχνευση σφαλμάτων - Στο τέλος λήψης, απορρίπτει τα κατεστραμμένα πακέτα.
• Χαρακτηριστικά επικοινωνίας με προστιθέμενη - Υποστηρίζει επίσης την επεξεργασία δεδομένων και την κρυπτογράφηση.
• Δημιουργία διευθύνσεων δικτύου - Ορίζει τις διευθύνσεις δικτύου που απαιτούνται για τη δρομολόγηση του datagram.
• Αυθεντικοποίηση - Πριν από την έναρξη της επικοινωνίας, οι δύο τελικοί χρήστες έχουν πιστοποιηθεί πρώτα.

συμπέρασμα

Το πρωτόκολλο SLIP και PPP χρησιμοποιείται για την παροχή σειριακής επικοινωνίας από σημείο σε σημείο μεταξύ των δύο κεντρικών υπολογιστών. Δεδομένου ότι το πρωτόκολλο PPP είναι τελευταίο και προηγμένο πρωτόκολλο, προσφέρει πολλά πρόσθετα χαρακτηριστικά μαζί με την παροχή των υπηρεσιών point-to-point.