Περιεχόμενο

• Περιεχόμενο: Διαφορά μεταξύ κλασικής μουσικής και ρομαντικής μουσικής
• Τι είναι η Κλασική Μουσική;
• Τι είναι η ρομαντική μουσική;
• Βασικές διαφορές

Η κλασική μουσική είναι γενικά αποδεκτή ως μουσική που εκτελέστηκε ή συντάχθηκε μεταξύ 1750-1820. Αυτό χρησιμοποιείται για όλα τα κομμάτια μουσικής που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι Hadyn, Mozart και Beethoven ήταν δημοφιλείς συνθέτες σε αυτή την εποχή. Η ρομαντική μουσική είναι μια εποχή της μουσικής μεταξύ 1815-1920, και οι δύο περίοδοι αλληλοεπικαλύπτονται ελαφρά μεταξύ τους.

Ας σημειωθεί ότι η «κλασική μουσική» και η «ρομαντική μουσική» είναι διαφορετικά πράγματα, η πρώτη είναι η μουσική μιας ρομαντικής και αγάπης φύσης και πολύ λίγα ρομαντικά κομμάτια μουσικής ήταν «ρομαντικά». Ο Franz Liszt ήταν ένας λαϊκός συνθέτης αυτή τη στιγμή. Η ρομαντική μουσική συνδέεται με τον ρομαντισμό στην Ευρώπη, ενώ η κλασσική μουσική σχετίζεται με τον Κλασικισμό, και στην Ευρώπη.

Περιεχόμενο: Διαφορά μεταξύ κλασικής μουσικής και ρομαντικής μουσικής

• Τι είναι η Κλασική Μουσική;
• Τι είναι η ρομαντική μουσική;
• Βασικές διαφορές

Τι είναι η Κλασική Μουσική;

Η κλασσική μουσική είναι η μουσική της κλασικής περιόδου που ξεκίνησε από το 1730 έως το 1820 μ.Χ. Παρόλο που αυτή είναι η αρχική αναφορά στην κλασσική μουσική στην ιστορία της δυτικής μουσικής, ο όρος χρησιμοποιείται τώρα εκτενώς, μάλλον συνοπτικά, για να αναφερθεί σε μια ποικιλία δυτικής μουσικής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. ένα είδος μουσικής που δεν είναι ούτε εκσυγχρονισμένο ούτε περίπλοκο, αλλά ελαφρύ, απλό και απαλό.

Τι είναι η ρομαντική μουσική;

Ο όρος ρομαντική μουσική υποδηλώνει μια εποχή της δυτικής μουσικής που δημιουργήθηκε στα τέλη του 18ου ή στις αρχές του 19ου αιώνα. να είναι συγκεκριμένα, από το 1815 έως το 1930 μ.Χ. Η ρομαντική μουσική συνδέεται με το Ρομαντισμό του κινήματος που εμφανίστηκε στην Ευρώπη του δέκατου όγδοου αιώνα. Ο ρομαντισμός δεν ήταν μόνο ένα κίνημα που σχετίζεται με τη μουσική. ήταν μια περιεκτική κίνηση της τέχνης, της λογοτεχνίας, της μουσικής και της διανόησης. Η μουσική της ρομαντικής εποχής είχε πολλά χαρακτηριστικά: θέματα ρομαντικής μουσικής συχνά συνδέονται με τη φύση και την αυτο-έκφραση.

Βασικές διαφορές

1. Η ρομαντική μουσική συνδέεται με τον ρομαντισμό στην Ευρώπη, ενώ η κλασσική μουσική σχετίζεται με τον Κλασικισμό, και στην Ευρώπη.
2. Η ρομαντική μουσική ξεκίνησε στα τέλη του 18ου αιώνα, ενώ η κλασική μουσική άρχισε στα μέσα του 18ου αιώνα.
3. Τα θέματα ή οι εκφράσεις της ρομαντικής μουσικής περιλαμβάνουν τη φύση και την αυτο-έκφραση ενώ τα θέματα της κλασικής μουσικής περιλαμβάνουν συγκράτηση και συναισθηματική ισορροπία.
4. Οι θεσμικές ρυθμίσεις της κλασσικής μουσικής περιλαμβάνουν συμφωνική χωρίς σόλο πιάνο, ενώ η ρομαντική μουσική περιλαμβάνει μεγαλύτερη συμφωνία με σόλο έργα πιάνου.
5. Η αρμονία της ρομαντικής μουσικής ήταν χρωματική ενώ η κλασσική μουσική συνίστατο κυρίως στη διατονική αρμονία.
6. Η ρομαντική μουσική (Beethoven, Wagner, Brahms) ακούγεται πιο έντονη και συναισθηματική από την κλασσική μουσική (Vivaldi, Handel, Mozart), η οποία γενικά ακούγεται πιο δομημένη και προβλέψιμη (η ρομαντική μουσική φαίνεται να μετατοπίζεται γρήγορα και πολύ από πολύ έντονη σε πολύ ήρεμη).
7. Μία από τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ της ρομαντικής και της κλασσικής μουσικής είναι ο έντονος χρωματισμός. Ωστόσο, τα κλασικά κομμάτια έχουν συχνά έντονα χρωματικά τμήματα και τα ρομαντικά κομμάτια μπορεί να είναι σχετικά διατονικά.
8. Η ρομαντική μουσική έχει τις ρίζες της στο στυλ της κλασικής μουσικής. Η ανάπτυξη των μορφών και των αρμονικών ιδεών που έγιναν εμφανείς κατά την κλασική περίοδο επεκτάθηκε στη ρομαντική περίοδο.
9. Οι κλασσικές περίοδοι είχαν ιδιαίτερη πρόθεση να διατηρήσουν την τάξη και να παρουσιάσουν τις μελωδίες με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Εξαιτίας αυτού, οι χορδές στην κλασική περίοδο ήταν πολύ απλές και βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στις σχέσεις μεγάλης και μικρής κλίμακας. Αυτή η στάση απέναντι στους μουσικούς κανόνες άλλαξε στη ρομαντική περίοδο. Οι συνθέτες στη ρομαντική περίοδο άρχισαν να επεκτείνουν τη δομή του σονάτα, να αποκρύπτουν τη μελωδία με πιο προηγμένες και χρωματικές χορδές και να δημιουργούν ένα νέο στυλ μουσικής που εξέφραζε τις δραματικές και όχι απαραιτήτως φυσικές πτυχές της μουσικής.